“Heel veel mensen komen bij me om een likdoorn te laten verwijderen, maar vaak weten ze niet eens wat het is.” Marleen Streuper heeft al heel wat klanten geholpen met pijn aan hun voet vanwege een likdoorn of eksteroog. “Ik had laatst een klant op bezoek met veel pijn. Hij wilde graag zo snel mogelijk langskomen, hij had zich zelfs ziek gemeld op zijn werk! Ik zag meteen dat hij een likdoorn had, hij had verdikte eelt op een plek die pijn deed. Ik begon te snijden en te snijden, en hij vroeg na een tijdje ‘heb je me verdoofd of zo want ik voel niks’. Maar het is bij likdoorns net als bij een nagel, je voelt dat niet. Alleen als je er hard op drukt, bijvoorbeeld bij het lopen, doet het pijn.” En dat wil je niet natuurlijk. Maar wat is een likdoorn eigenlijk?

Likdoorns: symptomen

“Een likdoorn is een ingegroeide eeltpit, eelt groeit dan naar binnen. Dat kan zelfs doorgroeien tot aan een bot of zenuw, en dan kan het heel erg pijn gaan doen. Symptomen zijn pijn en zwelling rond de likdoorn, en ongemak tijdens het lopen. Mensen met een likdoorn of eksteroog hebben vaak steken in de voet bij elke voetstap. Maar het is niet rood of zo, het is gewoon eelt die wat gelig kan zijn. Als ik er op druk en het doet zeer dan is het een likdoorn. En als ik veel weg kan snijden natuurlijk.” En je kunt ze op verschillende plaatsen op je voet tegenkomen.

“Je ziet likdoorns vooral op de voetzool, met name op de hiel, de bal van de voet en de teengewrichten. Bij mensen met hamertenen zie je ze ook wel eens bovenop de tenen, en bij mensen met een zogenaamde standafwijking ook op de zijkanten van de tenen. Als één teen over de andere gaat bijvoorbeeld krijg je wrijving en kan er een likdoorn ontstaan.” Maar niet elke likdoorn is een likdoorn: “Sommige mensen denken dat ze een likdoorn hebben, maar dan blijkt het een wrat te zijn. Als ik onder de eelt zwarte puntjes zie moet ik stoppen. Dat is een kenmerk van een wrat en daar mag ik niks mee doen, want als het gaat bloeden is het besmettelijk.” Er komt veel kijken bij likdoorns. Maar wat voor soorten likdoorns zijn er?

Verschillende soorten likdoorns

“Een likdoorn voelt over het algemeen hard aan, maar er zijn ook zachte likdoorns. Dat noemen ze een ‘weke’ likdoorn, de ‘clavus mollus’. Meestal zit die tussen de tenen: tussen je tenen is het vaak vochtig, en blijft het toch zacht. Een weke likdoorn is wat moeilijker weg te halen, harde likdoorns zijn makkelijker weg te snijden.” En daarnaast heb je nog wat exotischer varianten:

• Zaadlikdoorn: “Zaadlikdoorns zijn verzamelingen hele kleine likdoorntjes bij elkaar, vaak doen ze geen pijn en ontstaan ze door een slechte doorbloeding. Of bij mensen met reuma.”
• Vaatlikdoorn (vasculaire likdoorn of clavus vasculair): “Die zijn heel erg pijnlijk, ze gaan door tot in de bloedvaten namelijk. Ze zijn moeilijk weg te halen en kunnen snel gaan bloeden.”
• Zenuwlikdoorn (neuro-clavus): “Die zit tegen je gevoelszenuw aan, die doet al pijn als je je dekbed op je voet hebt liggen.”
• Zenuw-vaatlikdoorn (neuro-vasculaire likdoorns of clavus neurovasculair): “Die komen niet alleen bij je haarvaten, maar tegelijk ook bij je gevoelszenuwen. Het is de meest pijnlijke likdoorn die er bestaat.”

Een hele lijst. Maar waardoor ontstaat een likdoorn eigenlijk?

Oorzaken en tips met betrekking tot likdoorns

“Likdoorns kunnen meerdere oorzaken hebben, maar het heeft vaak te maken met je schoenen, omdat ze te strak zitten en daardoor teveel druk geven. Of omdat ze te los zitten, waardoor wrijving ontstaat.” Verschilt het ook per persoon? “Ja, je kunt ook likdoorns krijgen door overgewicht, je voeten moeten dan steeds meer gewicht dragen. Je krijgt bij overgewicht méér drukbelasting op de botten, en daardoor kan eelt ontstaan. Als daar wrijving bij komt gaat de eelt naar binnen groeien en krijg je een likdoorn. Als je daar niks aan doet blijft het terugkomen.”  En leeftijd kan ook een rol spelen.

“Als je ouder wordt gaan de banden van je voeten doorzakken, en dan kunnen de botten van je voeten uit elkaar gaan staan. Je huid wordt ook dunner als je ouder wordt, en daardoor wordt het nog erger. Sommige mensen hebben ook een afwijking aan de stand van de botten in de voeten, en daardoor ontstaan op bepaalde plekken likdoorns. Bijvoorbeeld als twee tenen over elkaar zitten. Ik ken ook iemand die ze tussen de tenen heeft, maar alleen maar in de winter omdat haar schoenen dan dicht zijn en het weer gaat knellen.” En dan is een goede behandeling nodig.

Een likdoorn verwijderen: de behandeling

“Ik snijd eerst de eelt zoveel mogelijk weg met een mesje, en daarna ga ik het frezen. Ik heb daarvoor speciaal een kleine frees waarmee ik de eeltpit kan verwijderen, want als het zo diep zit kan ik er met een mesje moeilijk bij. Een likdoorn kan ook schuin groeien, dus ik moet tussendoor blijven voelen en de klant blijven vragen of het nog steeds pijn doet. Maar ik voel ook wel met mijn vingers waar het harde stuk zit. Samen komen we er wel uit, want we moeten voorkomen dat het gaat bloeden.” En dat was het? “Bij een likdoorn op de teen doe ik soms nog een half vilten ringetje erop, om ze vrij te leggen. Maar dat is het qua behandeling. Aan het eind heb je een hele krater, maar de volgende dag is dat alweer opgevuld”. Gelukkig maar, maar de belangrijkste vraag is natuurlijk hoe je ze kunt voorkomen.

“Je kunt likdoorns voorkomen met goed passende schoenen die niet te nauw zijn (anders krijg je drukplekken) en niet te ruim (dan ontstaat wrijving). Je hiel moet stevig in de schoen zitten, en de tenen moeten genoeg ruimte hebben. Een goede verzorging van de voet maakt de kans op likdoorns ook kleiner, door een pedicure bijvoorbeeld. Bij mensen met diabetes is controle van de voet op likdoorns belangrijk, maar dat is sowieso voor hen zoals ik in een eerder blog al eens had uitgelegd.” Voorkomen is beter dan genezen, zo blijkt wel weer.

“Als je ooit een likdoorn hebt gehad kan deze vrij makkelijk weer terugkomen. Je moet het dus goed in de gaten houden, want voor je het weet is hij weer terug. En dan moet er weer gefreesd worden….”